Προς απογοήτευση των γονέων παντού, πολύ λίγα παιδιά μεγαλώνουν κάνοντας έναν ήρωα από ειρηνιστές. Κανένα παιδί δεν έτρεξε ποτέ έξω ενθουσιασμένος για ένα συναρπαστικό παιχνίδι τραπεζίτων και φιλάνθρωπων ή ικέτευσε τους γονείς του για μια κούκλα Γκάντι που μιλούσε. Κανένα παιδί δεν κοίταξε ποτέ έναν πίνακα RISK και ήθελε να παίξει ως ειρηνιστής του Ηνωμένου Βασιλείου.
Όχι, δυστυχώς, ευτυχώς, ή ωστόσο επιλέγετε να το κοιτάξετε εκτός εάν ο ειρηνευτής ήταν το είδος των έξι βολών, τα παιδιά (τουλάχιστον του παρελθόντος) δεν έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι πιστές τους υποσχέθηκαν στους Roy Rogers και Gene Autry. Ο Hopalong Cassidy δεν μπορούσε να κάνει λάθος και όλοι ήλπιζαν κρυφά για μια πρόσκληση για να συμμετάσχουν στο Marshall Dillon.
pinterest.com
Αγαπούσαν τον G.I Joe και τον Han Solo και κάθε άλλο καουμπόη από τις εποχές του παρελθόντος και κάθε ένας από αυτούς τους ήρωες μετέφερε τα μέσα για να προστατεύσει τους αθώους και να αποτρέψει τον κακοποιό σε μια βολική θήκη ζώνης. Τα παιδιά, από την άλλη πλευρά, έμπιστο καπάκι στα νύχια τους, θα έπρεπε να ελπίζουν ότι ο κακοποιός φοβόταν τους δυνατούς θορύβους, καθώς αυτή ήταν η ζημιά που μπορούσε να κάνει ένα όπλο.
Η τεχνολογία για το καπάκι του όπλου χρονολογείται μέχρι το τέλος του Πολέμου της Απόσχισης το 1865. Με αποθήκες γεμάτες από τώρα άχρηστα πυρομαχικά, απελπισμένοι ιδιοκτήτες εργοστασίων μετέτρεψαν όπλα πολέμου σε εμπόριο παιχνιδιών. Τα καπάκια της πυρίτιδας παρείχαν δυνατή αλλά ακίνδυνη διασκέδαση για τα παιδιά και κέρδος για τον κακό των κατασκευαστών όπλων.
Μόνο μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα τηλεοπτικά σειρές έκαναν εικονίδια από αναρίθμητα όπλα, το όπλο του καπάκι μπήκε στην ακμή του. Οι εταιρείες καπακιού ξεπήδησαν σε ολόκληρο τον χάρτη, εμπορεύοντας τα προϊόντα τους μαζί με κινηματογραφικά αστέρια. Ορισμένες εταιρείες δημιούργησαν τις δικές τους συνελεύσεις με ονόματα όπως «Stallion 45», «Mustang» και φυσικά «Cowboy».
pinterest.com
Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές, όπως τουφέκια και ημιαυτόματα, αλλά τα πιο δημοφιλή και διαθέσιμα καπάκια ήταν διαμορφωμένα μετά από περίστροφα. Τα περισσότερα από αυτά περιείχαν ένα δακτύλιο έξι ή οκτώ βολών που ταιριάζει καλά στον κύλινδρο του όπλου και έσπασε δυνατά όταν πυροβολήθηκε.
Ένα άλλο στυλ ήταν το καπάκι «λωρίδα» ή «χαρτί», μια τυλιγμένη ταινία από τσέπες πούδρας που γενικά τροφοδοτούσαν από το σφυρί του πιστολιού. Μερικά καπάκια είχαν μικρά σφαιρίδια που θα έβγαζαν το βαρέλι όταν πυροβόλησε το πιστόλι. Καθώς το καπάκι όπλων έγινε όλο και πιο ρεαλιστικό, θεσπίστηκαν νόμοι για την ασφάλεια που απαιτούν να τοποθετηθεί ένα λαμπρό φωτιστικό πάνω στο άκρο της κάννης.
ηθοποιός της ιστορίας των Χριστουγέννων
Με την πάροδο των ετών, διάφορες απειλές έχουν αυξηθεί: ληστές, redcoats, ναζί, παράνομοι, αυτοκρατορικά στρατεύματα, rustlers… η λίστα συνεχίζεται και θα συνεχιστεί όσο η φαντασία είναι μέρος της παιδικής ηλικίας. Οι επικριτές καταγγέλλουν τη βίαιη φύση τέτοιων παιχνιδιών, αλλά χιλιάδες παιδιά από το προηγούμενο έτος θα σας πουν ότι τα όπλα δεν είχαν σκοπό να πυροβολήσουν κακούς. Επρόκειτο να γίνουν ήρωες.
(Πηγή: Ρετρομαγζίνη )